Szeptusiowe Targowisko

Gdy już wszyscy zdążyli umyć ząbki i nacieszyć się pysznym ciastem Królika Chrupka, ten zaczepił

na chwilkę Sówkę i zapytał zaintrygowany:

 

- Moja droga koleżanko, czy dzisiaj z naszą paczką idziemy nad jezioro?

 

- Tak, ale tylko wtedy, gdy oprowadzę dzieci po Szeptusiolandii – odpowiedziała.

 

- Dobrze, w takim razie będziemy na Ciebie czekać z resztą naszej paczki.

 

Dzieci w tym czasie przyglądały się zdumione, jak Kotek Psotek sobie spał i wydawał ze swojego

brzuszka przyjemny szum i mruczenie.

 

- Ojej, aż od razu chce mi się spaaaaać – odparł zmęczonym głosem Antoś, co zresztą zauważyła Sówka Mądrusia. Za punkt honoru postanowiła sobie, aby dzisiejszego dnia żadne z dzieci się nie nudziło,

a tutaj takie coś! Szybciorem migorem podeszła do Antosia i powiedziała:

 

- Mój drogi, lecimy dalej, a Ty, Kotku Psotku, przestań się tak lenić, przecież jest środek dnia –

troskliwie rzuciła uwagę swojemu przyjacielowi.

 

- Ochhhh, znowu pobudka – odparł rozczarowany. - My, koty, w dzień śpimy, a w nocy polujemy

 

– próbował ospale wytłumaczyć się Sówce.

 

- Taki leniuch jak Ty nie upolowałby nawet starej muchy! – zażartowała Sówka, na co dzieci

wybuchły śmiechem.

 

Najedzeni i zapoznani z jednym z najważniejszych miejsc w Szeptusiolandii ruszyli dalej. Sówka

tym razem za cel obrała sobie targ warzyw i owoców. W tamtym miejscu jest zawsze dużo zwierzaków i

to bardzo dobra okazja, by poznać też kuzyna Królika Chrupka, tym razem z rodziny Szaraków. Miał on

swoje stoisko na targu i sprzedawał zawsze soczyste owoce i dorodne warzywa. Nie tracąc czasu, Sówka

oznajmiła:

 

– Huhu! Ruszamy dalej kochani! – po czym poderwała się w górę i poprowadziła swoją grupę

dalej do centrum miasteczka. „Dzisiaj spory ruch na targu”, pomyślała. Widząc wszystko z góry,

wypatrywała stoiska swojego przyjaciela. Nagle zauważyła charakterystyczne stoisko z pastelową budką.

Wciąż mając na uwadze dzieci, podleciała nieco bliżej do nich i już oprowadzała je, przechadzając się

między stoiskami.

 

- Pamiętajcie, kochani, że idziemy za rączkę i parami! – oznajmiła. Dzieci grzecznie się posłuchały

i podążały za Sówką, która torowała im przejście przez zatłoczony targ. Co rusz spotykali na swojej drodze

mieszkańców miasteczka, poczynając od rodziny Myszek, przez rudą i śliczną Lisicę, Panią Wandę, aż po

Pana Borsuka w gustownym meloniku. Były tam nawet mrówki, które całą ferajną szły sobie małym

chodnikiem dla najmniejszych.

 

Dzieci z zaciekawieniem spoglądały na każdego z mieszkańców i nie mogły wyjść ze zdumienia, że

nawet świerszcze grały mały koncert na scenie zbudowanej z kawałków butelek. Co chwilę dało się

słyszeć krzyki:

 

– Polecamy śliczne i piękne maliny!

 

Albo:

 

– Łyżki, mydła i powidła!

 

Grupa stale trzymała się Sówki Mądrusi, ale każdy rozglądał się na wszystkie strony, podziwiając

wyszykowane stoiska pełne ładnych przedmiotów i smakowitych przekąsek. Ale na szczęście po porcji

ciasta u Królika Chrupka miały pełne brzuszki.

 

- Huhu, jesteśmy! – entuzjastycznie oznajmiła. Zatrzymali się przy pastelowym stoisku kuzyna

Królika Chrupka. Tam zielonkawy jegomość w ładnym kubraku sprzedawał innym swoje warzywa. Nawet

znalazł się szpinak.

 

- Łeee, szpinaaak – zdegustowany chłopiec skrzywił się na widok zielonych liści.

 

- Huhu, kochany, szpinak jest bardzo zdrowy i ma pełno witamin – szybko wyjaśniła Sówka i

dodała: - Kto je warzywa, ten będzie zdrowy jak ryba.